شـایـد یـکـی‌ از برجسته ‌ترین‌ دلایل‌ بر این‌ امر مصوباتی‌ بود که‌ سازمان‌ ملل‌ زیـر فـشار ایالات‌ متحده‌ علیه‌ عراق‌ صادر کرد و آن‌ را به‌ مدت‌ 10 سال‌ در مـحـاصـره‌ داشـت‌ و این کشور را به‌ تجاوز آمریکایی‌ - اسرائیلی‌ تـهـدیـد کـرد و به نتیجه رساند و همچنین‌ مواضع‌ منفی است‌ که‌ در قبال کـشـتـارهـای‌ گروهی‌ وحشیانه‌ نیروهای‌ اشغالگر اسرائیل‌ در کرانه‌ باختری‌ و نوار غـزه‌ بـرای‌ سرکوب‌ انتفاضه‌ و مقاومت‌ ملت‌ فلسط‌ین‌ گرفت‌ . این سازمان ‌بـا تـامـیـن‌ یک‌ حمایت‌ بین‌ المللی‌ از ملت‌ فلسط‌ین‌ مخالفت‌ کرده‌ و می‌ کند و هـنـوز از فراخوان‌ اسرائیل‌ به‌ پایان‌ دادن‌ به‌ اشغال‌ و عقب نشینی کامل‌ از کرانه‌ خودداری‌ می‌ کند.
با بررسی قطعنامه‌های سازمان ملل جهت احقاق حقوق ملت فلسطین، می ‌توان گفت که این حقوق شامل موارد زیر می ‌شوند:
1- حق شناسایی هویت ملی مردم فلسطین.
2- حق تعیین سرنوشت بدون دخالت قدرت خارجی.
3- حق تشکیل دولت و حق قانونگذاری ملی.
4- حق عضویت در سازمان ملل متحد به عنوان عضو ناظر.
5- حق تحصیل سرزمین‌های از دست رفته.
6- حق بازگشت آوارگان و خلاصه تمام حقوقی که ملت‌های آزاد دنیا از آن دارا می‌باشند مانند پیشرفت و ترقی سیاسی، اجتماعی، تکنولوژیکی و علمی.
به گزارش مهر، نکته دیگر در مورد حقوق تعیین شده مردم فلسطین به وسیله سازمان اینکه بیشتر این حقوق به وسیله رژیم‌صهیونیستی پایمال و نادیده گرفته شده‌اند و تنها، حقوقی که مربوط به روابط مردم فلسطین با سازمان ملل می‌باشد،(مانند مفاد قطعنامه‌های 67/45 و 177/43 و 3376 مجمع عمومی) تا حدودی زمینه اجرایی داشته ‌اند ، اما مفاد مصوبانی که زمینه اجرایی آنها باید با همکاری رژیم‌ صهیونیستی فراهم می‌شد، هرگز عملی نشده ‌اند و سازمان ملل متحد نیز اقدام عملی جهت فشار به رژیم‌ صهیونیستی انجام نداده است و حتی در بعضی موارد مانند اشغال سرزمین‌های فلسطینی قبل از سال 1967عملکرد او را نیز تأیید کرده است.
چند نکته در باره وتوی قطعنامه ها از سوی آمریکا

1- آمریکا وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل در مورد بحران اعراب- اسرائیل را از سال 1972 آغاز کرد و تا قبل از این تاریخ این کشور در صدد وتوی قطعنامه‌هایی در رابطه با فلسطین برنیامده بود.

2- در دهه 90 میلادی آمریکا در رابطه با بحران اعراب - اسرائیل در سازمان ملل سیاست جدیدی در پیش گرفت بدین معنا که آمریکا اجازه نمی‌داد حتی مسائل مربوط به فلسطین در صحن شورای امنیت مطرح و بررسی شود و پیشاپیش آن را وتو می ‌کرد،اما در این دهه شاهد کمترین طرح مسئله بحران اعراب- اسرائیل در شورای امنیت می‌باشیم.

3- از سال 1972 تا سال 1990 یعنی تا زمان اتخاذ سیاست جدید آمریکا در شورای امنیت، در مجموع 42 مورد وتوی پیش ‌نویس طرح قطعنامه توسط اعضای دائم شورای امنیت صورت گرفت که 28 مورد آن (حدود 70 درصد) در رابطه با اعراب و اسراییل و توسط آمریکا بوده است.

4- سال 1982 اوج حمایت آمریکا از اسرائیل در شورای امنیت می‌ باشد در این سال آمریکا 6 مورد قطعنامه در مورد محکومیت و یا اعتراض و تقبیح اسرائیل در حمله به لبنان و مسائل داخلی فلسطین را وتو کرد.همچنین در سال 1988 نیز آمریکا حمایت بی ‌دریغ خود را از اسرائیل به منصه ظهور گذاشت.این سال و اندکی پیش از آن مصادف است با شروع اولین موج انتفاضه در فلسطین.

5- در تمام قطعنامه‌های وتو شده و یا طرحهایی که آمریکا مانع از طرح آن در صحن شورای امنیت شده است،همگی در راستای محکومیت،‌ اعتراض و یا ابراز نگرانی شورای امنیت از سیاستهای اسرائیل در فلسطین و یا کشورهای همسایه عربی بوده است.

6- دولت آمریکا برای ممانعت از در دستور کار قرار گرفتن مسائل مربوط به اعراب و اسرائیل از دهه 90 به بعد استدلال می ‌کرد که طرح مسائل اعراب - اسرائیل در شورای امنیت به روند صلح خاورمیانه ضربه وارد خواهد کردو دو مورد مطرح شده در سال 2001 را نیز وتو کرد.

قسمت آخر